Witte Gei't in De Nieuwe Anita
In dit artikel:
Het kleine Amsterdamse poppodium De Nieuwe Anita veranderde op een avond in een warme huiskamer voor liefhebbers van onvergelijkbare, onversterkte songs: de wekelijkse songwriteravond Witte Gei’t, die telkens door iemand anders wordt samengesteld, stond ditmaal onder leiding van Sophie Janna. In de publiekstoegankelijke ruimte bij binnenkomst – geen theaterzaal, maar een living-achtige zaal – traden drie acts afwisselend op; elke muzikant kreeg maximaal twintig minuten speeltijd, wat de avonden hun korte, geconcentreerde karakter geeft.
Gerhardt opende met een theatrale terugtrekking en maakte daarna indruk met één akoestische gitaar en een breed palet aan stijlen. Zijn songs toonden degelijk vakmanschap en wisselden ingetogen singer-songwriter-momenten af met ruwere americana-klanken die soms klonken alsof er een volle band meedeed. Op de slotnummers sloot Sophie Janna aan; twee ervaren songwriters trokken het publiek samen in hun vertelling.
Het Haarlemse Junebug, een jong countryfolk-duo bestaande uit Fenna Vissers en Yaniv de Jong, kreeg extra vaart door banjo-ondersteuning van Quentin Dean (Them Pecking Boys). Ondanks hun prille bestaan en de beperkte bezetting wisten ze zowel breekbare ballads als pittigere nummers overtuigend neer te zetten; de zang van Fenna en de harmonieën van Yaniv bleven hangen als een belofte voor grotere podia waar soms drums en bas bij komen.
Sophie Janna speelde vooral eigen werk en één Ierse folktraditional, She Moved Through The Fair, nummers waarvan enkele op haar later dit jaar te verschijnen album terechtkomen. Een vergeten titel werd door een oplettend toeschouwer geroepen, waarna ze het nummer alsnog uitvoerde — een intiem moment dat de verbondenheid tussen artiest en publiek onderstreepte.
De avond legde nadruk op puur songmateriaal en luistercultuur; het geheel voelde volgens aanwezigen bijna als een hedendaagse, Amsterdamse versie van de Greenwich Village-sfeer uit de jaren zestig. Witte Gei’t en De Nieuwe Anita profileren zich zo nog steeds als een belangrijke plek voor akoestische songwriters en kleinschalige, aandachtige concertbelevingen.