Voor de laatste keer muzikale zandkastelen bouwen bij Der Hintergarten
In dit artikel:
Al drie jaar fungeert Der Hintergarten in Amsterdam Nieuw-West als broedplaats voor elektronische muziek en experimentele feestvormen: zeecontainers, loodsen en een zandbak vormen het podium voor kleinschalige raves, nieuwe line‑ups en organisaties die willen ‘leren door te doen’. De organisatie — onder meer programmeur Max Molducci en eigenaar Pieter de Groot, samen met Jim van Berge en Joris Visser — bouwde de plek vanaf 2018 langzaam uit en kreeg afgelopen winter een eigen loods en vergunning, waardoor het terrein tijdens ADE met acht evenementen piekte en het team dacht er echt klaar voor te zijn.
Plotselinge deadline
Half oktober kregen de initiatiefnemers echter onverwacht bericht dat ze uiterlijk 5 januari moeten vertrekken: de grond onder het clubgebied wordt ingericht voor nieuwe woontorens en daarbij ligt al een contract met Waternet voor kabels/leidingen onder de locatie. Dat maakte verlenging van de exploitatie onhaalbaar, ondanks eerdere korte termijn verlengingen en de indruk dat ze wellicht tot 2026 konden doorgroeien. Het nieuws kwam hard aan; de groep had recent geïnvesteerd in geluidsisolatie en een verplaatsing van hun mainstage.
Waarom dit belangrijk is
Der Hintergarten biedt kleinere en opkomende organisaties een plek om te experimenteren, fouten te maken en een ruwe rand te bewaren — iets wat volgens de oprichters moeilijk te verplaatsen is. Hoewel veel van de infrastructuur relatief mobiel is (loodsen en containers), is de identiteit van Hintergarten volgens hen gebonden aan de plek en de community die daar door de jaren ontstond. Bezoekers zijn veelal dertigers, een mix van doorgewinterde uitgaanders en creatieven die op zoek zijn naar avontuur en een alternatieve nachtlevenbeleving.
Dialoog met de gemeente en toekomstwensen
De organisatie staat in contact met de gemeente en het gemeentelijke Nachtloket, dat in het kader van de Uitvoeringsagenda Nachtcultuur 2023–2026 plekken aan wil wijzen waar nachtcultuur kan groeien. Toch zijn de initiatiefnemers sceptisch geworden: “eerst zien, dan geloven”, klinkt het. Wat ze nodig hebben is een minimale zekerheid — een belofte van bijvoorbeeld drie jaar — voordat ze opnieuw grote investeringen durven doen. Zonder die garantietijd zijn de risico’s te groot en bestaat de indruk dat tijdelijke nachtcultuur te fragiel wordt behandeld.
Plannen en afscheid
Der Hintergarten zoekt actief naar een nieuwe locatie; mogelijkheden zoals een uitbreiding van hun Diemense broedplaats Krafthaus of een ander tijdelijk-industrieel terrein worden onderzocht. Als voorbeeld noemen ze projecten die in samenwerking met gemeenten een duurzaam vervolg kregen (bijv. Plein Publiek / Blue Gate Antwerpen). Vooralsnog organiseren ze nog een afsluitend weekend op 6 en 7 december — een laatste ‘kaarsjes uitblazen’ met vaste dj’s, hun radioprogrammering en een feestelijke sfeer — gevolgd door een verjaardagsweekend als driejarig bestaan.
Breder perspectief
Het verhaal van Der Hintergarten past in een groter patroon in stedelijke ontwikkeling: de spanning tussen woningbouw en het behoud van nachtelijke cultuurplekken. De groep roept beleidsmakers op beleid en beloftes concreet te maken, zodat creatieve initiatieven niet telkens op losse eindjes hoeven te vertrouwen. Hun oproep is zowel praktisch (ruime, meerjarige garanties) als principieel: tijdelijke nachtcultuur moet minder vluchtig worden om te kunnen blijven floreren.