Vaak is er wel een leidend gevoel

In dit artikel:

Plonki is het soloproject van Pleun, een naam die speelsheid uitstraalt maar wiens muziek juist serieus en emotioneel geladen is. Na het vastlopen bij haar vorige band THAMES bouwt ze nu gestaag aan haar eigen carrière: haar EP kicking at my heels is verschenen en ze staat op 13 november 2025 als 3voor12-talent op de Popronde in Leiden (De Dorus, 19:45). Eerder speelde ze al mee bij andere acts zoals Fuzzy Teeth; Bas Boudewijn van Captain Scarlet gaf haar een eerste kans bij Sniester voordat ze releases had.

Pleun omschrijft muziek maken als zowel uitlaatklep voor wat ze voelt als als bron van plezier. Die tweeslag — lichtvoetige presentatie versus diepe thema’s — komt terug in haar songs en optredens. Ze ervaart een sterke drang om te blijven creëren; stilzitten werkt averechts en het schrijven voelt soms bijna pijnlijk noodzakelijk. Tegelijk kent ze podiumnerves: in het begin zat ze veel in haar hoofd, bang dat een grapje niet zou landen en dat dat het volgende nummer zou ondermijnen. Haar huidige advies aan zichzelf is om authentiek te blijven en zich minder druk te maken.

Veel nummers ontstaan ’s avonds op haar kamer als sobere demo’s met drumloops; die versies kunnen wat vlak en ingetogen klinken, maar hebben ook een eigen charme. Live met een volle band krijgen de nummers meer dynamiek: steviger drums, een zwaardere bassound en zang die openlijk gehoord wil worden. Over buren zegt ze dat ze gelukkig nooit klagen — mocht dat wél zo zijn, denkt ze dat ze vooral boze, harde punknummers zou maken en in elk geval meer waardering zou voelen voor de beschikbare tijd (of op zoek gaat naar een ander huis).

Plonki wint langzaam aan buzz: een combinatie van intieme kamerdemo’s, een energieke liveband en een duidelijk verlangen naar eerlijkheid en speelplezier.