Turnstile's gestileerde hardcore leidt tot een zwetende massa
In dit artikel:
Turnstile zette in AFAS Live een van de grootste Nederlandse shows van hun carrière neer, een avond volledig gewijd aan het nieuwe album Never Enough en aan het contact met het publiek. De Amerikaanse band, sinds hun doorbraakplaat vooral nog op festivals als Jera On Air te zien, bracht in 2025 een show die de grens tussen rauwe hardcore en popmelodieën soepel liet vervagen. In plaats van alle spotlights op zichzelf te richten, keerde de groep de aandacht naar de zaal: lichtontwerp en camerateams waren vooral gericht op de menigte, waardoor het publiek zelf continu werd gecadreerd en gevierd.
Vanaf de opener NEVER ENOUGH werd duidelijk dat Turnstile moderne producties combineert met punkenergie: sobere synths en een trage, distorted riff leidden naar nummers die zowel meebrul-waardige hooks als brute tempo‑uitbarstingen bevatten. De set wisselde klassiekere hardcoremomenten af met popgevoelige tracks als I CARE (met Smiths‑achtige echo’s) en SEEING STARS, dat zelfs met een discobal en Tame Impala‑achtige sferen speelde. Ook T.L.C. liet zien hoe de band invloeden naast elkaar zet—van funkknipogen tot furieuze punk.
Visueel en dramaturgisch was de show slim opgebouwd: tempowisselingen, lichtaccenten en een elektronische tussenlaag in LOOK OUT FOR ME zorgden voor verrassende overgangen, terwijl het slot van de reguliere set en de encore (MYSTERY, BLACKOUT, BIRDS) de zaal fysiek en emotioneel meesleurde. Brendan Yates zocht actief contact met fans en nodigde hen uit het gevoel van hun legendarische Baltimore‑parkshow te delen, al is stagediven in AFAS Live geen optie. Drummer Daniel Fang keerde spectaculair terug nadat elektronische beats de zaal hadden stilgezet, waarna de band afsloot met een drieledige finale die de gemeenschapsgedachte van Turnstile onderstreepte: vrijheid, samenhorigheid en een collectieve ontlading.
Kort gezegd: Turnstile toont met Never Enough en deze liveshow hoe je in 2025 een album kunt lanceren zonder te vervallen in alleen digitale stunts—door een fysieke, zorgvuldig geregisseerde live‑ervaring te maken die popkwaliteit en punkethos naadloos samensmelt. De avond bevestigt hun status als doorbraakband van het jaar en laat zien dat hun crossoverformule zowel stadiums als harten verovert.