Tijdens Ramblin Roots beleeft men samen de blues
In dit artikel:
Op zaterdag 18 oktober zette TivoliVredenburg in Utrecht het thema americana centraal tijdens de elfde editie van Ramblin Roots. Het festival bracht een mix van blues, roots, altcountry en aanverwante stijlen samen, ondanks enkele last-minute afzeggingen van Pharis & Jason Romero, Dar Williams en Michael McDermott. Het programma illustreerde hoe het americana-gevoel zowel wortelt in Amerikaanse tradities als internationaal wordt heruitgevonden.
De avond begon in de kleinere zalen met Caleb Caudle & The Sweet Critters uit North Carolina, die met slidegitaar en rauwe, verhalende songs meteen de sfeer van afgelegen bars en eindeloze highways neerzetten. Daarna toonde de Noorse Malin Pettersen in een intieme setting hoe het genre territorium overstijgt: alleen met een akoestische gitaar en een overtuigend Amerikaans klinkend accent bezong ze zelfs wetenschappelijke thema’s naast klassieke country-onderwerpen. De 18-jarige Ierse Murieann Bradley gaf in haar set een mini-cursus in de geschiedenis van countryblues door eigen nummers te mengen met repertoire uit de jaren ’20–’40, afgewisseld met korte verhalen in het Iers.
Mary Gauthier stond in de grote zaal met weinig instrumentarium maar veel impact: haar ingetogen, persoonlijke teksten en duet met Jaimee Harris maakten indruk, waarbij ze parallellen trok tussen hedendaagse Amerikaanse maatschappelijke duisternis en universele zoektochten naar licht — refererend aan het idee dat alleen in de duisternis de sterren zichtbaar worden. Naarmate de avond vorderde, nam de intensiteit toe: Early James bracht in de Cloud Nine een schurende honky-tonk-sound met een stem die aan Tom Waits deed denken, ondersteund door een ritmesectie die zich moeiteloos aan zijn theatrale uitvoeringen aanpaste.
Als afsluiter stond de Nederlandse rockband DeWolff op het podium, voor het eerst op Ramblin Roots. Met een set vol psychedelische rock, een prominent Hammondorgel en een energieke frontman veranderde de band de grote zaal in een dansvloer — stoelen waren vooraf al verwijderd en een groot wandkleed fungeerde als decor. De keuze voor een Nederlandse act als slot fungeerde als bewijs dat ook in eigen land sterke americana-achtige tradities en live-energie aanwezig zijn.
Samenvattend toonde Ramblin Roots 2025 zowel de wortels als de nieuwe vertakkingen van het americana-genre: intieme singer-songwriters, historisch getinte folk, rauwe honky-tonk en psychrockelijke afsluiters leverden samen een breed, internationaal palet. Het festival maakte duidelijk dat americana meer is dan regionale nostalgie; het is een flexibel, grensoverschrijdend muzieklandschap waarin artiesten uit uiteenlopende landen hun eigen verhalen en geluiden kunnen laten horen.