Terug naar het Tranendal en Shoesterwoude

In dit artikel:

De Zoeterwoudse popgeschiedenis wordt in een driedelige serie belicht, te beginnen met een portret van The Shoes, een nederbeatgroep uit de jaren zestig en zeventig die uitgroeide tot lokale trots. De band, bestaande uit onder meer gitarist Wim van Huis en de broers Henk en Jan Versteegen, scoorde meerdere Top 40-hits zoals ‘Don't you cry for a girl’ en ‘Na na na’. Wim groeide op in het Zoeterwoudse “Tranendal,” een naoorlogs arbeiderswijk waar hij samen met zijn vriendengroep rondom de Versteegen-broers muziek maakte, aanvankelijk bij de Mandolinevereniging en later met popcovers op schoolfeesten.

The Shoes, eerst bekend als The White Shoes, vertrokken op jonge leeftijd naar West-Duitsland, waar ze in Kaiserslautern intensief repeteerden en speelden in restaurants, wat hun muzikale vaardigheden aanzienlijk verbeterde. Na terugkeer in Nederland kregen ze snel een platencontract en hun eerste single ‘Standing and Sharing’ bleek meteen een succes. Wim fungeerde binnen de band vooral als organisator en regelde interviews, optredens en financiën, terwijl andere bandleden vooral de muziek en teksten verzorgden. Ondanks hun bekendheid werden ze financieel niet rijk, en na de hoogtijdagen zocht Wim een vaste baan bij de Spoorwegen.

De revival van de jaren zestig muziek in 1980 – de Haagse Beatnacht – gaf The Shoes een nieuw podium en verhoogde hun populariteit, vooral in Den Haag, al bleef het inkomen bescheiden. Voor Wim blijft de muzikale erfenis van The Shoes waardevol; hij geniet ervan als herinneringen aan de band nog steeds mensen weten te raken, bijvoorbeeld tijdens optredens op de camping. Deze terugblik schetst niet alleen het ontstaan en de loopbaan van The Shoes, maar ook hun verbinding met Zoeterwoude als muzikale broedplaats waar bands als Shocking Blue en Golden Earring eveneens oefenden en zich ontwikkelden.