Onzekerheid en twijfel verpakt in een glimlach

In dit artikel:

Marit Nygård trad op zaterdag 8 november 2025 in de krappe Kelderbar van poppodium Vera, normaliter bekend om hardere gitaarmuziek. Waar de ruimte meestal gevuld is met pits en lawaai, werd het die avond een intieme kleinkunstsetting: Nederlandstalige singer-songwriterpop waarin teksten en sfeer centraal stonden.

Rond 23.00 uur was de kelderbar volle bak; praten verstomde na een paar nummers en het publiek luisterde aandachtig. Nygård speelde ongeveer veertig minuten met een hechte band van multi‑instrumentalisten die met xylofoon, saxofoon en meer kleur en samenzang toevoegden. De musici functioneerden als één geheel en ondersteunden de eenvoud en directheid van de liedjes, waardoor kleine foutjes charmant werden weggewuifd en de vrolijkheid aanstekelijk werkte.

Thematisch draaiden de nummers om onzekerheid, twijfel, depressieve momenten, stormen en de keuzes van het volwassen worden — kortom coming‑of‑age onderwerpen die herkenbaar zijn voor jonge luisteraars. De teksten zijn bewust sober gehouden; juist die eenvoud maakte ze toegankelijk en raak. In plaats van een moshpit ontstond er dans en gelach: het publiek reageerde met meeleven in plaats van agressie.

Nygård brak expliciet met de conventie van toegiften en kondigde aan dat er nog twee nummers zouden komen; ze sloot de avond af met “Fakking Sukkel”. Na het optreden volgde minutenlang applaus en moesten mensen even naar buiten om af te koelen, zowel letterlijk door de warmte in de kelder als figuratief door de energie van de set. Kortom: een ontwapenend, warm en muzikaal overtuigend optreden dat laat zien dat kleinkunst in een verder ruige popruimte prima kan werken.