Jensen Interceptor: 'Als wit persoon draag ik verantwoordelijkheid in deze industrie
In dit artikel:
Jensen Interceptor — het artiestenalias van Mickey Melas — komt deze vrijdag met een experimenteel nieuw album en geeft voor het eerst in zijn carrière een liveset, prime time op de mainstage van Draaimolen. De Australiër staat al jaren bekend als electro-dj en -producer met plays bij Andrew Weatherall en Aphex Twin en optredens op DGTL, Dekmantel en Club RAUM, maar zijn nieuwe plaat markeert een duidelijke koerswijziging: elektro schuift op voor gedeconstrueerde baile funk, opgefokte footwork-ritmes, idm-texturen en zelfs breakcore-invloeden.
Melas groeide op in Sydney tussen jazz, disco en de platenkast van zijn oudere broer; een vroege ontdekking van Drexciya bracht hem diep in de electrowereld. Pas toen hij naar Berlijn vertrok vond hij artistieke vrijheid en stroomde een stroom aan releases samen met de Europese electro-renaissance. Een zwaar ongeluk in Detroit in 2024 — een ingestorte speaker die zijn voet verbrijzelde — dwong hem zes maanden rust en gaf hem juist de ruimte om zijn sound volledig te herontwerpen. De nieuwe plaat noemt hij Interception: een verwijzing naar vroege werk en tegelijk een gevoel van wedergeboorte na de stilstand.
Parallel aan zijn muzikale ontwikkeling heeft Melas zich kritisch uitgelaten over culturele appropriatie in de elektronische scene. Hij beschrijft hoe het voor westerse, witte artiesten makkelijk is om muziek van elders te gebruiken zonder de context te begrijpen — iets wat hem zelf overkwam tijdens een optreden in São Paulo in 2022, toen een door hem gedraaide baile-funkplaat bleek te fungeren als belangrijk protestnummer voor favela-gemeenschappen. Dat incident maakte hem bewust van de verantwoordelijkheid die komt kijken bij het werken met ‘global sounds’. Zoals hij zegt: “Als wit persoon neem ik deel aan een industrie die gebouwd is op de schouders van zwarte, inheemse, queer en trans mensen.” Daarom weigert hij te spelen op volledig witte, cis line‑ups en zet hij promoters vaak rechtstreeks op BIPOC-, queer- en trans-artiesten.
Zijn label, International Chrome, probeert die verantwoordelijkheid ook praktisch vorm te geven: een groot deel van de opbrengsten gaat naar goede doelen en initiatieven wereldwijd — van ballroom-huizen in Brazilië tot steun voor families in Gaza en hulp aan Jemen. Melas ziet dit als een manier om een klein beetje bij te dragen aan herstel van door kolonialisme en ongelijkheid veroorzaakte schade.
Voor de live-uitvoering op Draaimolen heeft hij gekozen om volledig te vertrouwen op eigen materiaal en niet te kunnen terugvallen op bekende club-bangers. Dat zet hem onder druk: een liveset vereist een gesloten artistiek verhaal en laat geen gemakkelijk ‘get-out-of-jail’-nummer toe. Tegelijk voelt hij dat dit project precies geschikt is voor een livecontext en ziet hij het optreden als het moment waarop zijn muzikale transformatie zichtbaar wordt.
Kortom: Jensen Interceptor brengt een persoonlijk en politiek geladen muzikaal hoofdstuk — een album dat genres en werelden kruist, voortgekomen uit herstel, reflectie en een bewuste houding ten opzichte van culturele herkomst en solidariteit.