'Je hebt de puzzelstukjes wel, maar je kan de puzzel nog niet leggen'
In dit artikel:
Het nieuwe album 81 Bedford St. van Rotterdamse pop-noirgroep The Bullfight is een sfeerrijke soundtrack bij een nog niet uitgebrachte film met dezelfde titel. De plaat refereert aan het beruchte 81 Bedford Street in New York, waar in de vroege jaren vijftig CIA-agent George White onderwerp was van MK-Ultra‑experimenten met LSD — een historisch, sinister uitgangspunt dat de duistere en mysterieuze toon van het werk voedt.
The Bullfight, inmiddels verantwoordelijk voor negen albums en samenwerkingen met onder anderen Spinvis, Barry Hay, Alex Roeka en Henry Rollins, levert met dit project een onvoorspelbare maar samenhangende plaat. Het repertoire wisselt van ingetogen, bijna filmische stukken als ‘The Mezzanine’ tot excentrieker werk zoals ‘Nur…Schmerz’, en gebruikt een breed instrumentaal palet (viool, banjo, accordeon e.a.). De zang wisselt tussen Daisy Cools en frontman Nick Verhoeven, wiens expressie soms doet denken aan invloeden als Nick Cave, Leonard Cohen en Tom Waits.
We spraken met bandleider Thomas van der Vliet, die het album positioneert binnen The Bullfight’s traditie van vervreemdende, filmische muziek. Hij omschrijft de aanpak als experimenteel maar toegankelijk; puzzelstukjes die samen een mysterieuze sfeer oproepen. Van der Vliet bouwt vaker kruisbestuivingen tussen muziek en andere kunstvormen: eerder combineerde hij een roman met een soundtrack (Amen, Demon) en bracht hij in 2019 het album/boek Eggs & Marrowbone uit met bijdragen van meer dan honderd kunstenaars.
De band telt inmiddels negen leden, wat live-uitvoering en opnamecomplexiteit met zich meebrengt. Van der Vliet werkt in zijn eigen studio in Puttershoek en legt instrumenten afzonderlijk vast op een harddiskrecorder om ze vervolgens organisch samen te voegen. Ondanks die grootte staat een tour van 14 theaterdata gepland voor eind 2025/begin 2026 — concerten bedoeld als zittende, symfonische ervaringen waarin diversiteit in instrumentatie en sfeer centraal staat in plaats van traditionele popshows.