Geen reden tot verdriet met de Sad Boys in uitverkocht 013

In dit artikel:

Kerstachtige belletjes en rook vullen 013 wanneer Yung Lean het podium betreedt, maar hij is niet alleen: de avond begint met de Deense singer-songwriter Elias Rønnenfelt in een groene poncho, die nummers speelt van zijn lucre-ep en niet van zijn nieuwere folkalbum Speak Daggers. Zijn sobere optreden mist door het ontbreken van een band net wat diepgang. Daarna neemt Yung Sherman de Main over met een woordeloze, ambient-dj-set onder een bosdecor — een zwevende, instrumentale passage met Drain Gang-invloeden die de zaal voorbereidt op wat komen gaat.

Yung Lean zelf verschijnt theatraal in een paars, MCR-achtig jasje met een goud-zilveren microfoon en presenteert materiaal van Jonatan, het album waarin hij openlijk werkt met zijn mentale worstelingen. Achter een projectiescherm spelen muzikanten in zwarte pakken en stropdassen mee; als het doek zakt blijkt er een live-band te zijn die zijn nieuwe rock, indie- en nu-metalkleuren kracht bijzet. De set wisselt vlot tussen stevige rocknummers en klassieke tracks als "Ginseng Strip 2002", "Agony" en "Hocus Pocus". Met visuele effecten, een bespijkerde honkbalknuppel en een betrokken publiek blijkt Yung Lean succesvol te transformeren van internet-sad boy naar veelzijdige rockperformer, waarbij de liveband zijn nummers extra gewicht geeft.