Een beetje vreemd, maar wél lekker

In dit artikel:

Op 9 oktober veranderde Resistor in Leiden voor één avond in het weekendhuis van Vikendica, het rondreizende showcasefestival dat sinds 2023 avantgardistische acts uit Oost-Europa en de Balkan presenteert. Deze donderdagavond bood een drieluik van buitenlandse bands: Alienbaby Collective (solo, Liú Mottes — Amsterdam/Berlijn), het Estse punkkwartet Avemaria uit Tallinn en de Poolse post-punkgroep Atol Atol Atol uit Wrocław. Vikendica trekt dit jaar voor het eerst naar Leiden en reist daarna door naar Groningen, Rotterdam en Amsterdam.

Alienbaby Collective opende met minimale contrabastonen die via distortion en loopers stap voor stap werden opgebouwd tot gelaagde soundscapes. Liú Mottes werkte met onconventionele speelwijzen — de klankkast van de gitaar tegen haar gezicht, dictafoonachtige stemmen, arpeggio’s en vogelgeluiden — waardoor haar set zich ontwikkelde van rustig naar subtiel vervormd melodisch. Het solo-optreden viel op door het tactiele, experimentele proces: laagjes geluid die elkaar overbouwen als een geologisch profiel.

Avemaria, een viertal uit Tallinn met een eigen kraakpand, speelde voor het eerst buiten hun lokale scene. De zang was in het Ests, maar hun dynamische stijl was universeel herkenbaar: punk als vertrekpunt dat snel omschakelde naar funk, punkjazz, raptempo en zelfs ska. Het podiumbeeld was opvallend — traditionele Estse kostuums, theatrale gebaren en een mix van ironie en ernst. Zangeres Riste Sofie Käär, ook dichter, toonde podiumvaardigheid en speelde het publiek vakkundig; muzikale wendingen en jodelachtige uithalen gaven de nummers een onvoorspelbare wendbaarheid.

Atol Atol Atol sloot af met compacte, energieke post-punk die herkenbaar was voor wie de band eerder op Peel Slowly And See had gezien. Zangeres Agata Horwat bespeelde meerdere instrumenten en stuurde de show, terwijl bassist Łukasz Plata zichtbaar minder theatraal was dan op eerdere shows. Gitarist Hubert Kostkiewicz leverde op sommige momenten ruisende, haast worstelende gitaarpartijen. De groep combineerde afwijkende basloopjes, onverwachte drops en absurde melodieën die zowel speels als ruw overkwamen.

Samen vormden de drie optredens een eclectische maar samenhangende avond: experimentele soundscapes, kwikzilveren Estse punk en scherpe Poolse post-punk. Voor Vikendica betekent deze editie een uitbreiding van publiek en locaties — een stap richting het verankeren van dit showcaseconcept in Nederlandse podia. Voor wie meer wil weten: organisator Koen ter Heegte gaf een achtergrondinterview.