Draaimolen 2025 vrijdag: Lef wordt beloond
In dit artikel:
Draaimolen is voor het eerst ooit ruim van tevoren twee dagen uitverkocht, maar het voortbestaan van het festival staat onder druk door locatieproblemen. Desondanks levert de eerste dag een gedurfde, zinnenprikkelende mix van techno, metal, live-experimenten en onverwachte samenwerkingen die het karakter van het festival nog eens onderstreept.
De Pit, een diepe kuil met trapingang en vaste curator Blawan, opende als vanouds met bass-heavy, distorted techno — vandaag zo rauw dat het haast metal klinkt. Die brug naar metal werd volledig geëxecuteerd toen Godflesh uit Birmingham het podium nam. Justin Broadrick en GC Green leverden lompe, extreem laag gestemde riffs en drumcomputer-ritmes die perfect samengingen met de technoscène: Broadrick heeft immers eerder elektronische muziek uitgebracht op het label van Regis. De combinatie bleek geen clash maar een logische kruisbestuiving en kreeg lof van bezoekers, één van hen noemde het optreden typerend voor wat Draaimolen uniek maakt.
Nieuwigheid en lef waren overal merkbaar. Moon, een nieuw podium met een houten blok en draaisysteem dat later maansilhouetten projecteert, koos bewust voor een langzamer tempo; vier uur improvisatie van Wata Igarashi en Kuniyuki zette een contemplatieve toon. De Forest Rave, een open plek tussen de bomen met een legendarisch 48-subs soundsystem en doorschijnende gordijnen, serveerde speelse drum’n’bass en house dankzij Eris Drew, Octo Octa en de verrassende Faited, die met pitchtrucs het publiek betrok. DJ Storm (Metalheadz) toonde haar veterane status met rewind-momenten en classic jungle-feel.
Aura bood een ander geluid: het indrukwekkende Sinai-soundsystem zorgde voor bassgeweld tijdens sets van Jasmin en French II, al speelde de onconventionele opstelling van de booth links een licht vervreemdende rol — de dj stond wat disconnected van de dansvloer. Op STROBE verscheen Rozaly met vuile house en Caribische ritmes, en Mula B, de Haagse rapper met cultstatus onder Gen-Z, liet ondanks vertraging een energieke, speelse set horen die het publiek meekreeg met nummers als ‘Papito’.
Kleine live-acts en inside-bookings lieten zien waarom Draaimolen zich als programmatisch veld van risico’s profileert. gyrofield (Hongkong/Utrecht) bracht geconcentreerde, halftime-achtige struikelbeats; op Moon bleek een ogenschijnlijk onwaarschijnlijke pairing — Vladimir Ivkovic en Loco Dice — juist een rake, trage deephouse-set te leveren, een subtiele warming-up voor Jane Fitz en Diamin later op de avond.
Het muzikale hoogtepunt voor velen was de Tunnel, waar een unieke samensmelting van Sandwell District en Voices From The Lake optrad. Sandwell District, ooit een invloedrijk trio rond Regis, Function en Silent Servant, maakte na tragedie en verlies een emotioneel geladen doorstart als duo; gekoppeld aan de Italiaanse Donato Dozzy en Neel (Voices From The Lake) ontstond een technisch rijke, atmospherische set. De vier mannen werkten achter een lange tafel vol gear en creëerden langzaam golvende, duister-schoon klinkende techno die juist vraagt om aandacht en geduld in plaats van snelle drops. Regis stond zichtbaar energiek maar zijn chaotische theatrale houding miste terughoudendheid in het zicht — auditief bleef de set strak en meeslepend. Opvallend: weinig telefoons de lucht in; het publiek koos voor ervaring boven documentatie.
Kortom: de eerste dag van Draaimolen was een demonstratie van programmatische moed — curatoren en vaste namen gecombineerd met verrassende crossovers en kwetsbare live-momenten. De line-up dwong bezoekers tot vertragen en aandacht, en toonde dat festivalplezier niet per se gelijkstaat aan instant gratification. Of het festival volgend jaar door kan gaan op de huidige locatie is onzeker, maar deze editie liet zien waarom Draaimolen zich als een van de meest avontuurlijke Nederlandse festivals onderscheidt.