3 zalen, 14 Leidse acts, 1 avond
In dit artikel:
“3 zalen | 14 Leidse acts | 1 avond” was het uitgangspunt van Leiden Live op 7 november 2025 in De Nobel (Grote Zaal, Kleine Zaal en foyer). Deze editie werd vooral gedomineerd door singer-songwriters — onder wie Celine Rae, Quinty’s (Quinty van der Geest), Vianne, Ailig Macleod Moreno, Merle, Emilia Mabel en Jeanna — aangevuld met bands uit uiteenlopende hoeken zoals jazz met spoken word, bluesrock en alternatieve rock. De recensent doorkruiste de zalen om zoveel mogelijk optredens te zien.
Quinty’s gebruikte Leiden Live als lanceringsmoment voor haar kerst-EP Mistletoe Kissin' en bracht het titelnummer in de Kleine Zaal direct live. Ze heeft inmiddels ongeveer 1,33 miljoen streams op Spotify (haar hit ‘Suddenly’ staat op 406.000) en valt op doordat ze zelfs aandelen in haar muziekrechten en carrière verkoopt. Live stond ze met een band op het podium, droeg cowboylaarzen en speelde een set van voornamelijk singles plus covers; het vrolijke linedance-nummer ‘Austin’ zette een deel van het publiek aan het dansen.
Salamander, afkomstig van de Herman Brood Academie, leverde een volwassen, ontspannen set die jazz, hiphop, funk en spoken word mengt. Hun repertoire varieert inhoudelijk van politiek getinte nummers over Palestina tot songs over seksisme en dagelijkse observaties. De band toonde podiumroutine en muzikale veelzijdigheid: een dynamische drummer, subtiele trompetsolo’s en een zangeres (Noa) die de zaal moeiteloos beheerste.
In de foyer toonden jonge singer-songwriters hun potentie. De 17-jarige Vianne speelde een korte, herkenbare set met covers en eigen nummers; ze oogde veelbelovend maar nog zoekend in aanwezigheid. Ailig Macleod Moreno (Schots-Spaanse achtergrond) bracht rustige, door straatmuziek geharde liedjes die live wat ruwer en interessanter klonken dan op plaat. Merle en andere singer-songwriters werden kort aangestipt als sterke vertegenwoordigers van het genre.
Harlem Lake bracht dromerige bluesrock met lange toetsen- en gitaarsolo’s; hun zangeres riep associaties op met Anouk. O’nine, de organiserende coverband, sloot de avond in de Grote Zaal af met herkenbare poprockevergreens, een vertrouwde thuiswedstrijd voor hen.
Emilia Mabel trad opvallend anders op dan haar studiowerk (hyperpop): ze speelde akoestisch in de foyer met Okke Punts op gitaar — voor het eerst samen optreden, ook privépartners. Ondanks een monitorprobleem herpakte ze zich en leverde een gevoelig programma met nummers over volwassen worden ('Ooit Kan Ik Het Zelf'), langetermijnveranderingen ('Kathedralen') en donkere relaties. Hoogtepunt was ‘Met Me Mee’, waarin de hyperpopversie op plaat werd omgevormd tot een funky, barok geïnspireerde live-interpretatie die zelfs ontroering bij haar ouders opriep.
HUNK (ex-Popronde) zette in de Kleine Zaal een opzwepend rockset neer en wist het publiek te laten moshen na een beleefde vraag; hun mix van riot grrrl en grunge leverde stevige energie, spectaculaire gitaarpartijen en veel podiumbeweging van zangeres Joan. Ze speelden meerdere nummers van hun EP What Do You Call Frustration en gaan na het evenement de studio in voor nieuw werk.
Kort samengevat bood Leiden Live 2025 een gevarieerd beeld van de lokale muziekscene met een duidelijke nadruk op singer-songwriters: zowel gevestigde namen als jonge talenten mochten zich laten zien, terwijl bands van verschillende pluimage de avond dynamiek en contrast gaven. De programmering onderstreepte de kwaliteit en groei van Leidse acts en liet zien dat het evenement functioneert als springplank en podium voor uiteenlopende muzikale ambities.